تشویق به بسیجی کردن اقتصاد کشور

علی اکبر هاشمی رفسنجانی، رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام و ناظر ولی فقیه رژیم بر سیاستهای کلی نظام، در همایش "اصل 44 و موانع و راهکارها" که توسط بسیج دانشجویی دانشگاههای استان تهران بر گزار می شود، از بسیجیها خواست تا با فشار به دولت برای خصوصی سازی، خود وارد فعالیتهای اقتصادی شوند. او گفت: "اگر کسی به سیاستهای اصل 44 و سند چشم انداز عمل نمی کند و مانع اجرای آنها می شود، چه کسی باید وارد این میدان شود؟ چرا حضورتان در این زمینه جدی نیست؟"او درحالی که سعی می کرد تا هرچه بیشتر بسیجیها را حریص کند و دهن آنها را آب بیاندازد گفت: "چرا بدنه بسیج اقدام به تشکیل تعاونی نمی کند؟ می توانید اتوبان بسازید، نیروگاه بسازید و زیر مجموعه های صنعت نفت را به دست بگیرید، چرا که آنجا هزاران صنعت پر سود خوابیده است."او که به قدرت پنهان بسیج واقف است و توانمندیهای آنان را عرصه‌های امنیتی و نظامی می داند می گوید: "شما را نمی توانند متهم کنند که کار انتخاباتی و سیاسی می کنید. به هر حال بسیج در خدمت آقا (خامنه ای) است و موضع آقا را هم همه می دانند."رفسنجانی در گذشته و زمان ریاست جمهوری خود، وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران را به عرصه اقتصادی وارد کرده و زیان امنیتی و نظامی کردن آنرا به مردم چشانده است. او اکنون با تطمیع بسیج سعی دارد تا آنها را هم علیه دولت احمدی نژاد که مجری یکدست سازی حکومت است برانگیزد و هم آنان را به پیاده نظام خود جهت سهم خواهی باند خویش تبدیل کند. دولت احمدی نژاد و افرادی میلیاردی همچون صادق محصولی، محصول سیاستهای گذشته رفسنجانی هستند. ورود باندهای اطلاعاتی و سپاه پاسداران به عرصه اقتصادی و در دست گرفتن گلوگاه هایی همچون فرودگاه ها و اسکله های بی نام و نشان، واردات بی رویه اجناس بنجل و نابودی کارخانجات داخلی، بخشی از سیاست امنیتی و نظامی کردن اقتصاد توسط رفسنجانی است. حال با توجه به دستاوردهای تا کنونی او که چیزی جز نابودی اقتصاد کشور نیست، رفسنجانی سعی دارد با وعده های نان و آب دار بسیج را نیز به این عرصه وارد کرده و بخشی از اقتصاد فلج و بیمار کشور را به دست شبه نظامیان خودسری که هیچ خدایی را بنده نیستند بسپارد. با این حساب از هم اکنون می شود اینگونه گفت که اقتصاد کشور که با تسلط امنیتیها و پاسداران بر آن، به روزگار فعلی یعنی فلج کامل در آمده است، با سهیم کردن بسیج در آن می تواند به کلی فرو بپاشد. هزینه بذل و بخشش رفسنجانی را مردمی می پردازند که برای لقمه ای نان مجبور به چند شیفت کار هستند اما همچنان در فقر و نداری دست و پا می زنند.