موسم انتخابات

انتخابات، انتخابات، بار هم انتخابات! این روزها به هر کجا که بنگری از روسیه تا آمریکا و از فرانسه تا پاکستان همه جا حرف از انتخابات است و مردم به انحاء گوناگون سرگرم این کار. پاره‌ای از این «انتخابات» سرنوشت سازند، بعضی بی‌اثر و بی‌خطر و پاره‌ای مضر و مبتذل. مشاهده انجام این مراسم در اغلب کشورهای پیشرفته غربی و حتی پاره‌ای از کشورهای جهان سوم مانند پاکستان، بی‌اختیار هر ایرانی دموکرات منشی را متأثر می‌کند یا بهتر بگوئیم به حسادت می‌کشاند که چرا قسمت ما ایرانیها زیر این آسمان کبود این چنین غیرمنصفانه است.شاید از میان همه نمونه‌های مطرح روز، اوضاع به اصطلاح انتخابات مجلس هشتم، تنها با یک کشور شباهت دارد و آنهم روسیه است. در تمام موارد دیگر حتی در پاکستان اسلام زده و عقب افتاده، بر خلاف انتظار «ناظران بین‌المللی»، در انتخابات تقلب نشد، از کسی رد صلاحیت نکردند. صندوقهای رأی را مورد تعویض قرار ندادند و سرانجام حزب حاکم با برگذاری یک انتخابات سالم به شکست خود اعتراف کرد. اما در روسیه همانگونه که انتظار می‌رفت سنّت استالینی تک حزبی به نوعی نوین مورد استفاده قرار گرفت و آقا پسر کاکل به سر دست چین شده آقای ولادیمیر پوتین «با اکثریت قاطع» سر از صندوقها در آورد و بلافاصله سرسپردگی خود را به «مقام رهبری» اعلام کرد. در آمریکا هنوز همه سرگرم مبارزات درون حزبی برای تعیین کاندیدای حزب دموکرات هستند در حالی که جمهوری‌خواهان سرانجام با انتخاب سناتور جان مک‌کین یک قدم از رقبای دموکرات خود جلو افتادند. در فرانسه آخر هفته انتخابات محلی انجام خواهد شد و احتمال پیروزی احزاب چپ در برابر حزب حاکم زیاد است اما از آنجا که ریاست جمهوری برای مدت پنج سال است و مجالس قانونگذاری نیز برای مدت چهار سال در اختیار احزاب لیبرال قرار دارد، در سیاست داخلی و سیاست خارجی فرانسه قاعدتاً تغییری رخ نخواهد داد.اما در ایران داستان دگرگونه است. شرح داستان را از زبان نمایندگان ادوار گذشته حکومت اسلامی که فعلاً کنار گذاشته شده‌اند بشنوید. آنها در بیانیه‌ای که تحت عنوان «ادوار تحکیم وحدت» به این مناسبت انتشار داده‌اند، چنین خاطر نشان می‌سازند: «در حالی که کشورهای جهان یکی پس از دیگری انتخابات آزاد، دموکراتیک و عادلانه را تجربه می‌کنند، متأسفانه در کشور ما هر چه زمان به پیش می‌رود، بر دامنه محدودیت‌هایی که عادلانه و آزاد بودن انتخابات را مخدوش می‌کند، افزوده می‌شود. تجربه انتخابات پارلمانی در جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که فقط انتخابات مجلس اول، کم و بیش به معیارهای یک انتخابات آزاد و عادلانه نزدیک بود. اما با گذشت زمان، انتخابات مجلس از این معیارها به طور فزاینده‌ای فاصله گرفته است.»سپس نویسندگان این بیانیه ترفندهایی را که برای پیشگیری از انتخاب نمایندگان واقعی ملت به کار گرفته می‌شود مورد بررسی قرار می‌دهند و به پرسش نهائی شرکت یا عدم شرکت در چنین انتخاباتی بدینگونه پاسخ می‌گویند:«در واقع مجلسی که ترکیب آن پیشاپیش به نحوی تعیین شده باشد، از آن میزان از اهمیت برخوردار نخواهد بود که نیاز به موضع‌گیری نیروهای سیاسی در مورد شرکت یا عدم شرکت مردم در آن باشد.»
---------------------------نظر شما در مورد مطلبی که خواندید چیست؟